"Un libro aberto é un cerebro que fala; pechado, un amigo que agarda; esquecido, un alma que perdoa
destruído, un corazón que chora" Proverbio indú

domingo, 16 de diciembre de 2012

VISITA Á BIBLIOTECA DE OS ROSAIS

 
O outro día pola tarde alguns dos membros do club de lectura do Instituto O trasno na rede visitamos a biblioteca municipal de Los Rosales. Vero, unha das encargadas ensinounos o local destinado a infantil e o dedicado a xuvenil. Na presentación que aparece máis abaixo podedes ver as fotos que sacamos. A razón desta visita era, ademáis de coñecer o local, a recollida en préstamo dos exemplares que necesitamos do libro que imos ler este trimestre "Cuando los escarabajos vuelan al atardecer".

POEMAS DE XUÑO E XANEIRO

Estaba el señor don Libro

sentadito en su sillón,

con un ojo pasaba la hoja

con el otro ve televisión.

Estaba el señor don Libro

aburrido en su sillón,

esperando a que viniera... (a leerle)

algún pequeño lector.
 
Don Libro era un tío sabio,

que sabía de luna y de sol,

que sabía de tierras y mares,

de historias y aves,

de peces de todo color.

Estaba el señor don Libro,

tiritando de frío en su sillón,

vino un niño, lo cogió en sus manos

y el libro entró en calor.

Gloria Fuertes

martes, 20 de noviembre de 2012

Lectura dinámica

"¿Por qué los lectores de un libro que se conocen y viven más o menos cerca no se reúnen para hablar de ese libro después de haberlo leído? ¿Por qué tiene la lectura que ser siempre una actividad solitaria? ¿Por qué no un intercambio entre lectores y libros? ¿Por qué no hablar de un libro que se acaba de publicar o de un libro que forma parte de nuestra cultura y de nuestra educación sentimental? Esto sería fomentar de verdad la lectura en el lector mismo, en lugar de caer en la ambición quizá desmedida de poner a todo el mundo a leer. Se puede hacer de la lectura algo distinto a un placer solitario, que lo es también, y en primera instancia. No propongo un sistema colectivista sino la acción dinámica que supone el intercambio de ideas u opiniones sobre el libro. Porque el libro es algo más que un objeto que se coloca en la estantería para no volver a él, resulta que el libro es una plataforma de
comunicación entre personas,..."                                                                                                      
                                                                       José Saramago. El libro de cada día

Aqui tedes o primeiro texto para comentar entre libro e libro. Que opinades dese intercambio de opinións sobre un libro?

domingo, 18 de noviembre de 2012

Por fin!

Tras un principio de curso con bastantes sobresaltos no que respecta aos horarios dos profesores, e que afectaron ás actividades da biblioteca, podemos dicir que o club de lectura comeza a súa andadura. Case todo é novo:
-TODOS OS ALUMNOS SON NOVOS, son 8 alumnos de 2º e 3º de ESO
-Hai unha PROFESORA NOVA, xa somos dúas.
-A DINÁMICA É NOVA, pensamos actividades diferentes
En fin, RENOVARSE OU MORRER.
Tivemos xa dúas reunións este mes nos sofás da biblioteca no recreo. Pero xa tomamos importantes acordos:
1º. Ler o libro Los escarabajos vuelan al atardecer de María Gripe.
2º. Facer unha visita o vindeiro venres pola tarde á biblioteca municipal de Os Rosais.
3º. Manter contactos co club de lectura do IES de Monelos, que está a ler o mesmo libro ca nós.
4º. Seguir co blog e coa sección de poesía "Poemas de xuño e xaneiro".
Como vedes moitas novidades e importantes. Seguiremos informando.

martes, 2 de octubre de 2012

BALANCE E 1ª REUNIÓN

Un novo curso estamos aqui dispostos a compartir eses ratos lectores que tanto disfrutamos. 
Pero antes de comezar fagamos balance:
O curso pasado limos 3 libros e 3 contos, publicamos 9 poemas, dos cales 7 foron sobre o paso á adolescencia, tema que elixistes a principio de curso; tratamos 3 temas, o fin da nenez, Onde les ti? e Para qué serven os contos? Ata aqui todo ben. Pero eu iría un paso adiante e avaliaría qué podemos mellorar para que este curso que agora comeza haxa máis xente no noso club. Propoño que cada un de nós pense e escriba unha mellora. Comezo eu:
1- Eu melloraría traendo a principio de curso a un escritor que viñese a lernos un párrafo dun libro lido previamente por nós; ou algunha persoa que viñese a contarnos algunha historia.
2- Eu melloraría a publicidade do club de lectura
3- Eu melloraría a coordinación do club de lectura, facéndose cargo de el máis dun profesor
4- Eu introduciría cine-forum, sempre que sexa posible.
etc
Éste será o tema da primeira reunión deste ano, o próximo martes 16 de outubro no 2º recreo na biblioteca, "Que mellorarías ti no funcionamento do club de lectura?". Non esquezades traer tamén lecturas e películas que vos gustaría compartir. 

sábado, 16 de junio de 2012

LER NON É CLANDESTINO

Se a lectura é algo que moitos de nós amamos, necesitamos e sabemos que é un soporte importantísimo para as persoas, por que entón hai tanta xente que non le? Esta é a pregunta que vos fago para que sexa o punto de partida da última reunión do club de lectura deste ano, o próximo martes 19 de xuño. E para que vaiades reflexionando sobre o tema, déixovos este vídeo gravado polos alumnos do Instituto "Chano Piñeiro", a quen lle agradecemos este traballo tan ben feito.

miércoles, 6 de junio de 2012

POEMAS DE XUÑO E XANEIRO: XUÑO



 

Abrir un libro es mirarnos

en dos espejos alados

y encontrar después de un rato

un cuento por todos lados.

El cascabel de sus hojas

suena, una, dos y tres

cuando un poema nos pone

el alma en puntas de pie.

Abrir un libro es buscar

" sésamos" o " abracadabras"

y es encontrar maravillas

en un mundo de palabras.

Ana Drennen, Abrir un libro


sábado, 21 de abril de 2012

POEMAS DE XUÑO E XANEIRO: ABRIL

¿Qué les queda a los jóvenes? de MARIO BENEDETTI

¿Qué les queda por probar a los jóvenes
en este mundo de paciencia y asco?
¿sólo grafitti? ¿rock? ¿escepticismo?
también les queda no decir amén
no dejar que les maten el amor
recuperar el habla y la utopía
ser jóvenes sin prisa y con memoria
situarse en una historia que es la suya
no convertirse en viejos prematuros

¿qué les queda por probar a los jóvenes
en este mundo de rutina y ruina?
¿cocaína? ¿cerveza? ¿barras bravas?
les queda respirar / abrir los ojos
descubrir las raíces del horror
inventar paz así sea a ponchazos
entenderse con la naturaleza
y con la lluvia y los relámpagos
y con el sentimiento y con la muerte
esa loca de atar y desatar

¿qué les queda por probar a los jóvenes
en este mundo de consumo y humo?
¿vértigo? ¿asaltos? ¿discotecas?
también les queda discutir con dios
tanto si existe como si no existe
tender manos que ayudan / abrir puertas
entre el corazón propio y el ajeno /
sobre todo les queda hacer futuro
a pesar de los ruines de pasado
y los sabios granujas del presente.

sábado, 24 de marzo de 2012

SUCKER


Sucker é un conto de Carson MacCullers (Columbus, 1917- Nueva York, 1967) que narra a relación de dous primos, Pete e Sucker. Este último é orfo e vive na casa de Pete compartindo ademais a habitación con el. Hai catro anos de diferencia entre eles mais lévanse ben. Ata que Pete namórase de Maybelle e .....
Saberíamos contestar a estas preguntas? Supoño que si.

Cuestions:
  1. Qué idade teñen os protagonistas?
  2. Escribe un retrato físico de Maybelle.
  3. Analiza o carácter de Sucker ao longo do conto.
  4. Enumera o encadenamento de desprecios entre os dous protagonistas do relato.
  5. Cánto tempo transcorre desde que empeza  a historia ata que acaba?
  6. Comenta este texto: "Se unha persoa admira a un moito, enton un empeza a despreciala e non valoramos súa conduta; un  soe admirar á persoa que o ignora".
  7. Ao final do relato está moi presente o  sentimento de culpa que sofre Pete. Reflexiona nunhas poucas líñas sobre  a culpa e a súa relevancia na nosa sociedade ou sobre a importancia que este sentimento poida ter para ti personalmente.

lunes, 12 de marzo de 2012

ONDE LES TI?

Ocórreseme que podería ser interesante que cada un de nós contásemos ónde lemos. Ben, comezo eu. A min gústame moito ler polas noites na cama, creo que non podería durmir se  non lese algunhas follas antes. Tamén me gusta ler nun sofá ou butaca cómoda, como as que temos agora na biblioteca. E, por último, creo que un bo sitio para ler é o cuarto de baño, non tanto pola comodidade como pola utilidade.
Ben, e ti, onde les?

sábado, 25 de febrero de 2012

POEMAS DE XUÑO E XANEIRO: MARZO

Estudiei nun pupitre de auga gorda

nunha escola onda o mar.

E no recreo ía pescar luras

na chalupa do meu avó.

Aprendía a escribir nunha clase pequena,

de persianas de sal.

No encerado nacían peixes,

e gamelas nos ollos do profesor.

Os meus compañeiros eran xoubas

e eu un tiburón.

O mar anegaba as rúas da cidade

e tiñamos que nadar para salvarnos

ata que tocaba, sempre a tempo,

o timbre do recreo.

FRAN ALONSO

viernes, 3 de febrero de 2012

POEMAS DE XUÑO E XANEIRO: FEBREIRO

Hoxe terminamos as actividades da SEMANA DA PAZ cunha fermosísima actuación na biblioteca. Por iso, e para celebrar a paz, deíxovos estes dous poemas. O primeiro de Miguel Hernández sobre as consecuencias da guerra; o segundo vén moi a conto do tema que estamos tratando no club de lectura, xa que fala de PAZ  e menciona ao final a nenez.

Guerra de Miguel Hernández

La vejez en los pueblos.
El corazón sin dueño.
El amor sin objeto.
La hierba, el polvo, el cuervo.
¿Y la juventud?
En el ataúd.
El árbol solo y seco.
La mujer como un leño
de viudez sobre el lecho.
El odio sin remedio.
¿Y la juventud?
En el ataúd


Sólo tres letras de Gloria Fuertes

Sólo tres letras, tres letras nada más,
sólo tres letras que para siempre aprenderás.
Sólo tres letras para escribir PAZ.
La P, la A, y la Z, sólo tres letras.
Sólo tres letras, tres letras nada más,
para cantar PAZ, para hacer PAZ.
La P de pueblo, la A de amar
y la zeta de zafiro o zagal.
(De zafiro por un mundo azul,
de zagal por un niño como tú)

lunes, 30 de enero de 2012

PARA QUE SERVEN OS CONTOS?

Metidos como andamos na lectura desas narracións breves que chamamos contos, eu pregúntome, para qué serven os contos? Lede a resposta dun antropólogo e xa falaremos do que nos parece.

Cuenta un eminente antropólogo que cuando el hombre y la mujer aprendían a ser humanos sucedió algo que cambiaría el destino de una especie muy mal equipada para sobrevivir frente a otras especies mejor adaptadas a un medio donde lo que permitía la supervivencia era la fuerza. Y es que un día, en la hoguera paleolítica, un hombre, quizá una mujer, tomó la palabra y contó un cuento, uno de esos cuentos que hoy llamamos «populares» porque son del pueblo, es decir, de todos. Y esos cuentos cuentan todos lo mismo: que quien es capaz de ponerse en camino ante un conflicto recibe siempre la ayuda de alguien y, si se deja ayudar, consigue resolver el conflicto que lo había puesto en camino, y llega a ser rey, es decir: soberano de su vida.
Gracias a estos cuentos que consideran que el otro no es quien te hiere o quien te mata, sino quien te ayuda, que transmiten la confianza en el otro, el ser humano comenzó a confiar en el otro ser humano, y gracias a esta confianza los hombres, quizá también las mujeres, comenzaron a cazar juntos, y la fuerza del individuo se unió a la fuerza del otro individuo en la fuerza de la colectividad, y gracias a esta fuerza de lo colectivo el ser humano consiguió sobrevivir como especie. Sobrevivió el ser humano y también los cuentos, y se extendieron por todo el mundo para demostrarnos que lo que nos caracteriza como humanos no tiene fronteras, es universal, como los motivos folclóricos que sujetan, como un esqueleto, el cuerpo de los cuentos. Sobrevivieron también los narradores que prestan su mirada, su voz, su piel y su aliento a esos cuentos que llegan desde la noche de los tiempos a recordarnos que no estamos solos porque los que nos encontramos en el camino están ahí para ayudarnos a ser soberanos. ¿Para qué sirven los cuentos? Para vivir.
Artículo de Ana Griot publicado en el ABC (18dic2011)

domingo, 22 de enero de 2012

HUMOR ESCRÍBESE CON H


O humor sempre é unha axuda para sobrelevar os problemas, ou non? E se ese humor é do gran FORGES pois mellor.

viernes, 13 de enero de 2012

POEMAS DE XUÑO E XANEIRO: XANEIRO

Cuando éramos niños de MARIO BENEDETTI

Cuando éramos niños
los viejos tenían como treinta
un charco era un océano
la muerte lisa y llana
no existía.

luego cuando muchachos
los viejos eran gente de cuarenta
un estanque era un océano
la muerte solamente
una palabra

ya cuando nos casamos
los ancianos estaban en los cincuenta
un lago era un océano
la muerte era la muerte
de los otros.

ahora veteranos
ya le dimos alcance a la verdad
el océano es por fin el océano
pero la muerte empieza a ser
la nuestra.

miércoles, 11 de enero de 2012

EL MISTERIO DE LA CRIPTA EMBRUJADA

Tras a lectura dos relatos máxicos de Cunqueiro, levamos para as vacacións de Nadal o libro de EDUARDO MENDOZA El misterio de la cripta embrujada (1978).

"Esta segunda novela aparece hoy más como un divertimento, como una pausa irónica y paródica en la ya pausada carrera de su autor. La trama es policial, pero reducida al absurdo. Si el lector acepta la convención inicial -un psicópata como detective-, todo marchará sobre ruedas. Mendoza utiliza para provocar esta aceptación su arma secreta: un lenguaje sabroso y paródico donde los golpes de efecto verbales se encadenan en un rosario de puesta en solfa de una serie de tópicos auténticamente explosiva. El ritmo es apresurado y medido, y el discurso del protagonista impone su propia lógica irónica , encadenando la trama y al lector hacia una solución final, que tal vez sea el más acertado desde el punto de vista realista. La novela se lee de un tirón, pero deja en el aire ciertas preguntas sin resolver. La madurez del autor no deja dudas; pero lo que atrae con su discurso verbal provoca al mismo tiempo la lejanía que comporta toda parodia."Rafael Conte, "El País", 13 de mayo de 1979.

ESCOLA DE MENCIÑEIROS

Gatipedro. Praza do Humor (A Coruña)

En decembro limos a fauna máxica (Escola de menciñeiros, 1960) de Álvaro Cunqueiro para commemorar o centenario do nacemento deste autor galego e, ao mesmo tempo, participar no MES DE CUNQUEIRO organizado pola biblioteca do centro.
Serva de exemplo este relato do Gatipedro do que os alumnos de 4º fixeron uns fermosísimos debuxos que están expostos no taboleiro da entrada.

O gatipedro é un gato branco que ten na cachola un corno mouro; o gatipedro ven polas noites ás casas, e párase nas habitacións nas que hai nenos durmindo. Entón o gatipedro ponse a verquer auga polo seu corniño, e o neno, en sonos, escoitando o pingar da fontiña aquela, sona que mexa, e de verdade mexa na cama. Pra espantar o gatipedro abonda con botar unhas areas de sal á porta do cuarto e ó pé da fiestra. O gatipedro anda apoiándose, ademais de nas catro patas, na língua, e probando coista o sabor do sal, o gatipedro dá a volta e prosegue a súa nuturnia viaxe, deixando ós nenos da casa en paz.

ACORDOS DO CLUB DE LECTURA

CURSO 2012-2013
Acordo 1º:-Non xulgues un libro pola súa portada.
Acordo 2º:-Nas reunións do club comentaremos as lecturas realizadas.
Acordo 3º:-Unha actividade voluntaria tamén ha de desenvolverse con formalidade.

CURSO 2013-2014
Acordo 4º:-Crear un grupo de whatsapp para mellorar a comunicación das novas do club.
Acordo 5º:-Se a lectura ten detrás unha película, vela todos xuntos e comentala.

CURSO 2014-2015
Acordo 6º:-Utilizar o grupo de whatsapp só para cuestións relacionadas co club e nun horario axeitado.
Acordo 7º:-Compaxinar lecturas fáciles e non tan fáciles.

CURSO 2015-2016
Acordo 8º:-Se o libro me gusta e o acabo antes que os demais, non desvelaréi o final.
Acordo 9º:-Se me comprometo a algo debo cumplilo.
Acordo 10º:-Debo cuidar o material.
Acordo 11º:-Debo respetar a organización das reunións
Acordo 12º:-Se o libro non me gusta teño dereito a cambialo por outro.

martes, 10 de enero de 2012

FIN DA NENEZ

Crecer.
Crecer es asumir que ya no sirve lo que nos divertía, recordar con nostalgia lo que nos hacía felices e ir olvidando lo que nos ilusionaba. Es muchas más cosas, pero sobre todo es eso.

Normalmente, crecer, más que una idea, es un sentimiento agridulce. Por ejemplo, el contexto que rodea el baño frío del primer rechazo.

Y pese a todo ello, crecer es bonito.
Este párrafo sacado do comentario dunha película serve perfectamente para introducir o tema que este curso estamos destacando nas nosas lecturas poéticas. Pero propoño dar un paso máis cara adiante e buscar lecturas en prosa sobre o que significa perder a nenez, crecer, en definitiva. E buscando e buscando atopei dous contos breves que poden ser as nosas próximas lecturas. A primeira titúlase Amandine o los dos jardines do francés Michel Tournier, a segunda Sucker do estadounidense Carson McCullers