"Un libro aberto é un cerebro que fala; pechado, un amigo que agarda; esquecido, un alma que perdoa
destruído, un corazón que chora" Proverbio indú

martes, 15 de febrero de 2011

ACORDOS DO CLUB DE LECTURA

Porque cremos que os libros nos abren camiños que doutra maneira quedarían cerrados.
Porque cremos que os libros nos axudan a entender mellor nosas vivencias, a crecer, a ser persoas.
Porque cremos que ler esperta a nosa imaxinación e as gañas de aprender.
Porque cremos que un é o que é polo que leu.
Porque cremos que a lectura compartida enriquece as persoas.
Porque cremos que ler e comentar logo con outros esa lectura é un verdadeiro pracer.

POR TODO ISTO creamos este club de lectura e xa levamos dous anos.
Agora cremos chegado o momento de establecer uns acordos que marquen un sendeiro claro por onde todos poidamos camiñar.



Acordo 1- Todos temos dereito a ler un libro enteiro, pero tamén temos dereito a deixalo sen terminar se non nos gusta.

Acordo 2- Todos hemos de respetar as opinións e os gustos dos demais.

Acordo 3- Debemos dar unha oportunidade a todos os libros aínda que o autor, título ou portada non nos guste.

Acordo 4- Acordamos ler aqueles libros que eliximos entre todos.

Acordo   5- Acordamos procurar ler o libro elixido para a data establecida.

Acordo 6- Todos debemos colaborar no funcionamento do blog (escribir entradas, facer comentarios...)
  
------  Acordos aprobados polo conxunto do club de lectura.
------  Acordos sen aprobar polo conxunto do club de lectura polo momento.

jueves, 3 de febrero de 2011

POEMAS DE XULLO E XANEIRO: FEBREIRO

ITACA
Cuando emprendas tu viaje a Itaca
pide que el camino sea largo,
lleno de aventuras, lleno de experiencias.

No temas a los lestrigones ni a los cíclopes
ni al colérico Poseidón,
seres tales jamás hallarás en tu camino,
si tu pensar es elevado, si selecta
es la emoción que toca tu espíritu y tu cuerpo.
Ni a los lestrigones ni a los cíclopes
ni al salvaje Poseidón encontrarás,
si no los llevas dentro de tu alma,
si no los yergue tu alma ante ti.
Pide que el camino sea largo.
Que muchas sean las mañanas de verano
en que llegues -¡con qué placer y alegría!-
a puertos nunca vistos antes.
Detente en los emporios de Fenicia
y hazte con hermosas mercancías,
nácar y coral, ámbar y ébano
y toda suerte de perfumes sensuales,
cuantos más abundantes perfumes sensuales puedas.
Ve a muchas ciudades egipcias
a aprender, a aprender de sus sabios.
Ten siempre a Itaca en tu mente.
Llegar allí es tu destino.
Mas no apresures nunca el viaje.
Mejor que dure muchos años
y atracar, viejo ya, en la isla,
enriquecido de cuanto ganaste en el camino
sin aguantar a que Itaca te enriquezca.
Itaca te brindó tan hermoso viaje.
Sin ella no habrías emprendido el camino.
Pero no tiene ya nada que darte.
Aunque la halles pobre, Itaca no te ha engañado.
Así, sabio como te has vuelto, con tanta experiencia,
entenderás ya qué significan las Itacas.


C. P. Cavafis. Antología poética.
Alianza Editorial, Madrid 1999.

Edición y traducción, Pedro Bádenas de la Peña


Despois de ler este precioso poema de
Cavafis, propoño dúas cousas: 
1) escoitar a canción Itaca de Lluis LLach. 
2) ver o anuncio que hai máis abaixo para comprender as pegadas dos mitos.


Anuncio sobre o poema de Kavafis