"Un libro aberto é un cerebro que fala; pechado, un amigo que agarda; esquecido, un alma que perdoa
destruído, un corazón que chora" Proverbio indú

jueves, 21 de abril de 2011

POEMAS DE XUÑO E XANEIRO: ABRIL

Este mes en "Poemas de xuño e xaneiro" non vos deixamos un poema, xa que, nesta ocasión, queremos que leades este texto de García Lorca e que digades qué vos parece, mais, tranquilos, no mes de maio voltaremos con novas composicións líricas!

Federico García Lorca

Medio pan y un libro
Alocución de Federico García Lorca al pueblo de Fuente Vaqueros (Granada) en septiembre de 1931:

"Cuando alguien va al teatro, a un concierto o a una fiesta de cualquier índole que sea, si la fiesta es de su agrado, recuerda inmediatamente y lamenta que las personas que él quiere no se encuentren allí. «Lo que le gustaría esto a mi hermana, a mi padre», piensa, y no goza ya del espectáculo sino a través de una leve melancolía. Ésta es la melancolía que yo siento, no por la gente de mi casa, que sería pequeño y ruin, sino por todas las criaturas que por falta de medios y por desgracia suya no gozan del supremo bien de la belleza que es vida y es bondad y es serenidad y es pasión.

"Por eso no tengo nunca un libro, porque regalo cuantos compro, que son infinitos, y por eso estoy aquí honrado y contento de inaugurar esta biblioteca del pueblo, la primera seguramente en toda la provincia de Granada.

"No sólo de pan vive el hombre. Yo, si tuviera hambre y estuviera desvalido en la calle no pediría un pan; sino que pediría medio pan y un libro. Y yo ataco desde aquí violentamente a los que solamente hablan de reivindicaciones económicas sin nombrar jamás las reivindicaciones culturales que es lo que los pueblos piden a gritos. Bien está que todos los hombres coman, pero que todos los hombres sepan. Que gocen todos los frutos del espíritu humano porque lo contrario es convertirlos en máquinas al servicio de Estado, es convertirlos en esclavos de una terrible organización social.

"Yo tengo mucha más lástima de un hombre que quiere saber y no puede, que de un hambriento. Porque un hambriento puede calmar su hambre fácilmente con un pedazo de pan o con unas frutas, pero un hombre que tiene ansia de saber y no tiene medios, sufre una terrible agonía porque son libros, libros, muchos libros los que necesita y ¿dónde están esos libros?

"¡Libros! ¡Libros! Hace aquí una palabra mágica que equivale a decir: «amor, amor», y que debían los pueblos pedir como piden pan o como anhelan la lluvia para sus sementeras. Cuando el insigne escritor ruso Fedor Dostoyevsky, padre de la revolución rusa mucho más que Lenin, estaba prisionero en la Siberia , alejado del mundo, entre cuatro paredes y cercado por desoladas llanuras de nieve infinita; y pedía socorro en carta a su lejana familia, sólo decía: «¡Enviadme libros, libros, muchos libros para que mi alma no muera!». Tenía frío y no pedía fuego, tenía terrible sed y no pedía agua: pedía libros, es decir, horizontes, es decir, escaleras para subir la cumbre del espíritu y del corazón. Porque la agonía física, biológica, natural, de un cuerpo por hambre, sed o frío, dura poco, muy poco, pero la agonía del alma insatisfecha dura toda la vida.

"Ya ha dicho el gran Menéndez Pidal, uno de los sabios más verdaderos de Europa, que el lema de la República debe ser: «Cultura». Cultura porque sólo a través de ella se pueden resolver los problemas en que hoy se debate el pueblo lleno de fe, pero falto de luz".

martes, 5 de abril de 2011

CALPURNIA TATE E A SITUACIÓN DA MULLER NO MUNDO ACTUAL (Nicolás)

Clara Campoamor, unha das mulleres que loitaron polo sufraxio universal en España

Aproveitando que o mes de marzo rematou fai pouco, considero que é un moi bo momento para comentar un tema que ten moito en común co argumento de A evolución de Calpurnia Tate: A situación da muller no mundo actual.
Preguntaredes cal é a relación que garda este tema tan polémico co mes que deixamos fai pouco e co libro que estamos a ler no club actualmente. A primeira pregunta é moi fácil de responder: o Día da Muller Traballadora celébrase o día 8 de marzo. A resposta da segunda é moito máis complexa: no libro descríbese como, fai un siglo, a situación das mulleres era moi diferente á dos homes, e, de feito, o mellor exemplo diso é a propia protagonista. Calpurnia é unha nena que está a recibir a educación típica dunha muller, é dicir, ten que aprender a falar francés, coser, cociñar e tocar o piano. Isto lévame a formularvos dúas cuestións:

Credes que a situación da muller ten mudado moito desde finais do século XIX ou, pola contra, segue a parecerse moito?  

Por que estarían as actividades que realiza a nena protagonista asociadas ao mundo das mulleres? Segue a existir unha división entre actividades femininas e masculinas?

Agardo as vosas respostas!

Entrada de Isaque

Ola!!!
son Isaque.
empezei a ler o libro de Calpurnia Tate, e... lei o primeiro capitulo, e de verdade que intentei ler o segundo capitulo, pero non pude porque me pareceu aburridisimo
pero a nena é intelixente, e xa esta.

PAULINA ♥

Ola!!
Son Paulina.
Comecei a ler un libro titulado "A evolución de Calpurnia Tate". Paréceme un libro bastante aburrido e infantil, xa que está escrito para nenos de once anos. Trata de unha nena á que lle gusta a bioloxía e, coa axuda do seu avó, comeza a adentrarse nese mundo.
Leín os primeros  tres capítulos e non me gustaron moito.
Esta é a miña opinión. Cal é a vosa?

♪♫CHARLENEEE♫♪

ola!
Son Charlene,
comecei a ler o libro, "Calpurnia Tate", a verdade é que non me gusta moito, paréceme un pouco infantil para este club de lectura. O libro trata dunha nena (Calpurnia) que non é como o resto das nenas do século XIX, non lle gusta coser nin tocar o piano, o que lle apasiona é a ciencia, en especial a a bioloxía. Como niguén da súa familia está de acordo con que unha muller se dedique á ciencia esta faise amiga do seu avó.
Bueno, esta é a miña opinión seguro que hai moitas máis.
Chaoooo

Entrada de Natalia

Eu son a nova membra do club de lectura do Rafael Dieste polo que non poido comentar o libro que líchedes pero dichéronme que se chamaba "La evolución de Calpurnia Tate". A partir de agora tamén utilizarei o blog para comentar os meus libros e os que lemos no club.